Na dobrym gruncie głębokość posadowienia zależy od wysokości kondygnacji podziemnej, czyli głębokości położenia podłogi piwnicy w stosunku do poziomu terenu. Jeżeli wymagają tego warunki użytkowe i jest to techniczne wykonalne, stosuje się czasami piwnice o dwóch lub więcej kondygnacjach, co powoduje zagłębienie podstawy fundamentu na 5 i więcej metrów. Na przykład podłoga piwnic w Pałacu Kultury i Nauki w warszawie jest położona na głębokości 12,2 m pod poziomem terenu, a fundament Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie na głębokości 21,5m.
Wykonywanie fundamentu poniżej poziomu wody gruntowej związane jest z koniecznością zabezpieczania wykopów przed zalaniem, a więc ze znacznym zwiększeniem kosztów. Jeżeli istnieje tylko możliwość posadowienia budynku powyżej tego poziomu, staramy się zawsze ją wykorzystać np. przez podniesienie poziomu parteru i równoczesne zmniejszenie zagłębienia piwnicy w gruncie. Jeżeli jednak poziom wody gruntowej znajduje się powyżej poziomu przemarzania wyznaczonego dla danej strefy, wówczas podstawa fundamentu musi znaleźć się w wodzie gruntowej. W takiej sytuacji konieczne jest wykonanie fundamentu z materiałów odpornych na działanie wody i zabezpieczenie podłoża bezpośrednio pod fundamentem przed wypłukiwaniem cząstek gruntu przez wodę.
Nośność gruntu ma jednak decydujący wpływ na wybór rodzaju fundamentu pod budynek. Jak już wiemy, wierzchnia część skorupy ziemskiej ma strukturę warstwową. Z puntu widzenia fundamentowania istotna jest nośność warstwy lub warstw, znajdującej się pod budynkiem. Jeżeli pod budynkiem występuje warstwa słabego gruntu położona na warstwie gruntu o dużej nośności, wówczas konieczne jest przejście fundamentem lub ścianą przez warstwę zewnętrzną i oparcie ciężaru budynku na niższej warstwie gruntu nośnego. Fundament taki będzie miał formę pali, studni lub ław piaskowych.
